Na de eerste “golf”

Met een vrije dag in het vooruitzicht, kijk ik achterom naar wat ik heb meegemaakt in de wijk afgelopen weken. Corona staat nog op de voorgrond in de zorgsector maar de “reguliere” zorg gaat ook door op de achtergrond. Van steunkousen tot terminale zorg en alles daartussen. Als wijkverpleegkundige loop je in een paar uur van het ene huishouden in het andere. Afgelopen week werkte ik niet in de Corona-route van Buurtzorg maar in de reguliere route. Ik ben vaak bij een cliënt geweest die in de afgelopen week terminale zorg nodig had. Zo’n week is intensief en bijzonder. Je hebt te maken met de cliënt maar ook met naaste familie. Emoties gaan heen en weer en daar probeer je als wijkverpleegkundige professioneel en empathisch mee om te gaan.
De cliënt is inmiddels rustig overleden. Ik moet altijd wel weer even op gang komen na een dergelijk intensieve periode. De zorg gaat door en daar moet je als professional mee kunnen dealen. Wijkverpleegkundige is zo’n mooi vak! De laatste tijd heb ik de behoefte om dit beroep te promoten onder toekomstige verpleegkundigen. Wellicht komt het door de intensieve Corona periode waar we allemaal doorheen moeten. Op de een of andere manier dringt het nog meer tot mezelf door dat er voor mij geen mooier vak is!