Ben jij bang voor de dood?
Ik versta je niet met die lap voor je mond. Waarom draag je zo’n ding eigenlijk?! Het heeft niet heel veel zin om mw uit te leggen dat ik een mondkapje draag om te voorkomen dat ik mensen ziek maak. Het zou haar waarschijnlijk afschrikken. Ik reageer er niet meer zo op en probeer het gesprek te draaien. Vanmorgen zat mw aan de keukentafel. Voor zich een boterham belegd met heel veel boter, aardbeien, bestrooid met een dikke laag suiker. Dat doe ik nooit hoor! Ik eet altijd 6 droge crackers en daar drink ik thee bij. Alhoewel gisteren heb ik in de ochtend andijviestamppot gegeten met van die uitgebakken spekjes. Beetje vreemd als ontbijt maar wel ontzettend smakelijk. Ze moet lachen om zichzelf en zegt, ik lach er maar om maar eigenlijk is het triest dat ik soms niet weet wat ik aan het doen ben. Het zit in mijn hoofd. Ik heb dementie en dat word steeds erger. Nou ja, als je 93 bent, net als ik dan ben je in de laatste fase van het leven terecht gekomen. Al hoop ik niet verder af te zakken. Ik wil niet overlijden aan dementie en ook niet aan dat virus wat nu heerst. Ze vouwt haar handen, sluit haar ogen en dankt God hardop voor haar boterham met suiker en aardbeien. Vlak nadat ze amen zegt vraagt ze mij ineens; Marjolein, ben jij bang voor de dood? Wat denk je, is er een hemel en waar zou dat dan zijn? De vragen overvielen mij enigszins en moest over mijn antwoorden nadenken. Geen idee zei ik. Er is uiteindelijk maar één die hier antwoord op heeft en dat is God. Moeilijk hè? Zegt mw. Het is zo onuitstaanbaar moeilijk soms om vertrouwen te houden in God! Daarom bid ik maar iedere dag en hoop ik dat hij mij hoort. Dat is het enige wat ik kan doen. Regelmatig zie ik wel wonderen. Ze begint te glunderen. Wat ik zo onbeschrijfelijk mooi vindt zijn van die kleine baby’s in de kinderwagen. Ik kan mezelf niet inhouden als ik een kinderwagen zie, dan wil ik altijd even kijken. Dat begin van een leven is een groots wonder! Baby’s geven mij vertrouwen. Het vertrouwen dat het aan het einde van mijn leven op aarde goed komt. Het einde moet ook een groots wonder zijn.
Heb ik nou al ontbeten? Zal wel want ik heb geen trek.